Μιλώντας για τα χιόνια του Χειμώνα και την παγωνιά, το θέμα μεταφέρθηκε στους Πόλους και τη ζωή εκεί...Πιγκουίνοι, πολικές αρκούδες κι Εσκιμώοι ήταν οι πρωταγωνιστές στη τάξη μας τις μέρες που πέρασαν...
Αφού είδαμε στο χάρτη και στην υδρόγειο πού είναι οι πόλοι της γης, επικεντρωθήκαμε στους Εσκιμώους, στα ιγκλού και στο πόσο μπορεί η ζωή εκεί να είναι εύκολη ή δύσκολη για τα παιδιά, χωρίς τις ανέσεις που έχουν τα ίδια....Ξεχωρίσαμε ποια ζωάκια ζουν στο Βόρειο και ποια στο Νότιο Πόλο, μιλήσαμε για τις συνήθειές τους, για το πώς ζουν, τι τρώνε και γιατί έχουν άσπρο χρώμα...Χάρηκα πάρα πολύ γιατί τα παιδάκια μου δουλεύουν το μυαλουδάκι τους και δε μου δίνουν απαντήσεις άσκοπες ή άσχετες...Η απάντησή τους ήταν, για να προφυλαχτούν από τους εχθρούς τους, να κρύβονται και να μη φαίνονται στους πάγους!!! Όσο περισσότερα ερεθίσματα και "αμάσητη τροφή"τους δίνουμε , τόσο περισσότερο ενεργοποιούμε την κριτική τους σκέψη, που είναι και το ζητούμενο....
Σε φύλλο εργασίας, αποτυπώσαμε αυτά που μάθαμε...
Είδαμε παγόβουνα σε φωτογραφίες και παρατηρήσαμε ότι το κομμάτι που είναι μέσα στο νερό είναι πολύ πιο μεγάλο από αυτό που φαίνεται. Γι αυτόν τον λόγο είναι και επικίνδυνα για τα πλοία που ταξιδεύουν... (όπως ο Τιτανικός). Μιλήσαμε επίσης για το όζον και πώς η δραστηριότητα των ανθρώπων επηρρεάζει την τρύπα του όζοντος και κατ επέκταση τη ζωή στους πόλους και σ όλη τη γη....
Επικεντρωθήκαμε στον πιγκουίνο, τον αγαπημένο ζωάκι όλων και μάθαμε για τη ζωή του περισσότερα. Περπατήσαμε σαν κι αυτόν και βάλαμε αγώνες ποιος θα βγει πρώτος....
Αφού είδαμε στο χάρτη και στην υδρόγειο πού είναι οι πόλοι της γης, επικεντρωθήκαμε στους Εσκιμώους, στα ιγκλού και στο πόσο μπορεί η ζωή εκεί να είναι εύκολη ή δύσκολη για τα παιδιά, χωρίς τις ανέσεις που έχουν τα ίδια....Ξεχωρίσαμε ποια ζωάκια ζουν στο Βόρειο και ποια στο Νότιο Πόλο, μιλήσαμε για τις συνήθειές τους, για το πώς ζουν, τι τρώνε και γιατί έχουν άσπρο χρώμα...Χάρηκα πάρα πολύ γιατί τα παιδάκια μου δουλεύουν το μυαλουδάκι τους και δε μου δίνουν απαντήσεις άσκοπες ή άσχετες...Η απάντησή τους ήταν, για να προφυλαχτούν από τους εχθρούς τους, να κρύβονται και να μη φαίνονται στους πάγους!!! Όσο περισσότερα ερεθίσματα και "αμάσητη τροφή"τους δίνουμε , τόσο περισσότερο ενεργοποιούμε την κριτική τους σκέψη, που είναι και το ζητούμενο....
Σε φύλλο εργασίας, αποτυπώσαμε αυτά που μάθαμε...
Μιλήσαμε για τους πάγους και αν λιώνουν, και κάναμε ένα πειραματάκι για να δούμε τι οδηγεί τον πάγο στο να λιώσει πιο γρήγορα. Φτιάξαμε λοιπόν δυο χιονάνθρωπους και βάλαμε τον έναν στο καλοριφέρ και τον άλλον μακριά του. Παρατηρούσαμε συχνά την εξέλιξη του πειράματος και τέλος καταγράψαμε τα συμπεράσματά μας....
Βρήκαμε ευκαιρία να μιλήσουμε για τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και να βρούμε πού είναι ο Βορράς και πού ο Νότος μέσα από την τάξη μας. Τι βλέπουμε στο Β και τι στο Ν από το θρανίο μας;
...παίξαμε το γνωστό παιχνίδι με τους αριθμούς (κάθε παιδί σηκωνει μια καρτέλα και ταϊζει τον πιγκουίνο τόσα ψάρια όσα του λέει ο αριθμός. Όποιος τελειώσει πρώτος τις καρτέλες του, είναι ο νικητής).
...αναρωτηθήκαμε γιατί δεν κρυώνει αφού ζει μέσα στους πάγους...(οι απαντήσεις πολλές, διαφορετικές και έξυπνες :
γιατί έχει συνηθίσει να ζει στο κρύο και τώρα πια δεν κρυώνει , γιατί κάθεται πολλές ώρες στον ήλιο, γιατί μαζεύονται όλοι μαζί και ζεσταίνονται, γιατί τρέχει όλη τη μέρα, "κυρία και βέβαια κρυώνει"!!!)
Ωραίες όλες οι απαντήσεις τους, αλλά καμιά δεν ήταν η σωστή. Κάναμε λοιπόν ένα πείραμα (αγαπημένος τρόπος εκμάθησης) για να δούμε μόνοι μας πώς δεν κρυώνουν οι πιγκουίνοι. Βάλαμε γυμνό το χέρι μας σε μια λεκάνη με πάγο και φυσικά, κρυώσαμε.
Στη συνέχεια, γίναμε πιγκουίνοι : βάλαμε χοντρό δέρμα (γάντι), λίπος (βαζελίνη) και μεμβράνη(διάφανη μεμβράνη). Το αποτέλεσμα μας άφησε άφωνους. Δεν κρυώναμε καθόλου!!!Απίστευτο!!!
Συγκρίναμε γυμνό χέρι και χέρι "πιγκουίνος" :
Φτιάξαμε σε κουτί μια μικρογραφία της ζωής στους πόλους....
και τέλος, μπήκαμε κι εμείς σε μια χιονόμπαλα για να παίξουμε με το χιόνι, όπως η Σίρα και ο Ίβικ από τον "Μεγάλο Χνουδωτό".
Τα παραμύθια που μας βοήθησαν στο συγκεκριμένο θέμα:
Με αφορμή το παραμύθι "ένας πιγκουίνος όχι και τόσο τέλειος", συζητήσαμε για το κατά πόσο είναι απραίτητο να είμαστε τέλειοι για να γίνουμε αποδεκτοί, πώς είναι να είσαι μόνος σου και περιθωριοποιημένος και τι τελικά μπορούμε να κάνουμε ώστε να μη χάσουμε την προσωπικότητά μας αλλά και να μη μας απομακρύνουν από την ομάδα. Γιατί διώξανε οι πιγκουίνοι τον Οδυσσέα; Πώς ένιωσε μόνος του και τι σκέφτηκε να κάνει για να καλύψει τη μοναξιά του; Τα κατάφερε; Οι υπόλοιποι ήταν χαρούμενοι που δεν τον έβλεπαν πια; Τι έκαναν όταν κατάλαβαν το λάθος τους; Και τελικά πρέπει να αλλάζουμε τον χαρακτήρα μας προκειμένου να γίνουμε αποδεκτοί; Σε μια αρμονική συμβίωση έχουμε μόνο υποχρεώσεις;.....
Αυτό που με εντυπωσίασε είναι ότι σχεδόν όλοι, ταυτίστηκαν φυσικά με τον άτακτο Οδυσσέα, αλλά και με τα μικρά πιγκουινάκια που τον ζήτησαν πίσω.....
...............................................
